قرار است آقای هاشمی رفسنجانی خطیب نماز جمعه این هفته باشد.

آیةالله‌آلعظمی خامنه‌ای با اعمال تقلب و با خراب‌کاری‌هایی که در خردادماه، در انتخابات ریاست‌جمهوری، به‌عمل آورد، سَرَش، هنگام شیره‌خوردن، بدجور و تا بیخ گردن در خمره گیر کرده است.

رفسنجانی اگر اینک به‌دادش می‌رسد نه از سَر مهر، که نخست برای نجات منافع خویش، دو دیگر برای مصلحت نظام و نجات سیستمی‌ست، که خود معمار و پایه‌گذارش بوده است. در نهایت برای صاف و صوف کردن جاده‌‌ای‌ست، که رهبر، در اوج استبداد و خودکامگی و ندانم‌کاری، کج و معوج‌ و پر از دست‌اندازش کرده است.
بنا است رفسنجانی رهبر را از مخمصه و گردابی که در آن گیر کرده است بیرون بکشد و سعی در مصالحه بین او و ملت دارد. در مقابل لابد انتظار دارد چماق‌داران رهبر او و بچه‌هایش را آسوده بگذارند و هر از گاه به‌بهانه‌ای دستگیر نکنند. ایضا احمدی‌ نژاد به او بند نکند و ثروت‌اندوزی‌های وی و بچه‌هایش را دایم در رسانه‌های همه‌گانی، جلو کسَ و ناکسَ، به رُخ‌اش نکشد. رهبر نیز حماقت‌های احمدی نژاد بی‌سوات! را بر اعمال و کردار امیر کبیر! کارکُشته و مکّار ترجیح ندهد.

رفسنجانی در واقع حق به گردن خامنه‌ای دارد این درست نیست که رهبر نمک بخورد و نمک‌دان را بشکند و ایشان را به حاشیه براند

*
اینک با مردم است که گول سفسطه و حقه‌بازی‌های احتمالی رفسنجانی را در نماز جمعه نخورند و حساب خود را با موسوی و کروبی، چنان‌چه آن دو قصد شرکت در نماز جمعه را به این دلیل داشته باشند تا بدین وسیله، خواسته یا ناخواسته، به‌ تلاش‌های رفسنجانی برای دلسرد نمودن ملت در مبارزه‌شان و برای مصالحه با رهبر، مشروعیت ‌بخشند، جدا کنند.

اگر قصد موسوی و کروبی از شرکت در نماز جمعه صرفا حضور در خیابان‌ها در جمع مردم و هم‌دردی با ملت است، که معادله فرق می‌کند و قدم‌شان گرامی است.
موسوی و کروبی برای هواداران ‌ خویش کاملا روشن نکرده‌اند چرا و به‌چه دلیل در نماز جمعه رفسنجانی در دانشگاه تهران، که لابد با تأیید رهبر و در تبانی با وی صورت می‌گیرد، شرکت می‌کنند؟ آن‌ها به احتمال نمی‌دانند ولی با شناختی که از رفسنجانی دارند حدس می‌زنند وی در خطبه‌اش چه خواهد گفت؟ و اگر رفسنجانی، همان‌جور که شیوه او‌ست، با ایما و اشاره، با دو پهلو و سه‌پهلو سخن‌گفتن، یکی به‌نعل و یکی به‌میخ زدن، اعمال موسوی و کروبی را پس از انتخابات زیر سؤال برد، و آن دو را دعوت به تعامل و قبول تصمیم رهبر بکند، این دو نه ‌تنها شانسی برای اعتراض و فرصتی برای موضع گرفتن ندارند، که محکوم به‌شنیدن اتهامات و گوش‌دادن به‌سرزنش‌های او تا آخر خطبه خواهند بود. با این کار اعتماد خویش را نزد هواخواهان از دست خواهند داد و مرتکب اشتباهی می‌شوند، که دیگر قابل برگشت نیست .
موضع‌گیری‌های روز بعد در اینترنت و در وب‌سایت‌ها، آب رفته را به‌جوب باز نخواهد گرداند!
*
رفسنجانی هرگز نظامی را که خود پایه‌گذارش بوده است رها نمی‌کند، خانه را بر سر خود خراب نمی‌کند، زن و بچه و ثروت و مکنت را به‌خطر نمی‌اندازد و با ایراد‌گرفتن از تقلب و خراب‌کاری و ندانم‌کاری‌های رهبر، بسیج و سپاه و لباس شخصی‌ها و بطور کلی چماق‌داران فدایی رهبر را در مقابل خود قرار نمی‌دهد.

*

آیا من اشتباه می‌کنم؟

آیا رفسنجانی نتیجه انتخابات را، هم‌چون اکثریت مردم، باطل اعلام خواهد کرد؟

در مقام رئیس مجلس خبرگان و رئیس تشخیص مصلحت نظام، رهبر را بابت تقلب در نتیجه انتخابات سرزنش خواهد کرد؟

حکومت احمدی نژاد را غیر قانونی خواهد خواند؟

رفراندوم و همه‌پرسی را برای تداوم حکومت روحانیون پیشنهاد خواهد کرد؟